Στη Μύκονο την κοπανιστή τη λένε «μυζήθρα» ή «ζυμήθρα» και ξέρουν να τη φτιάχνουν με σοφή υπομονή, όπως και με τα καλύτερα και τα πιο νόστιμα υλικά.
Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς, που μελετά επί δεκαετίες την ιστορία του μυκονιάτικου πολιτισμού κι έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, το «Χρηστικό λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου» (ετοιμάζει τώρα τη δεύτερη έκδοση), θυμάται μια συνταγή της γιαγιάς του για την κοπανιστή και την κάνει παραμύθι γραμμένο στην ντοπιολαλιά του νησιού.
Το παραμύθι του κυκλοφορεί υπό τον τίτλο «Μυζήθρα, ζυμήθρα (Ενα αληθινό παραμύθι)» από τη Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης του Δήμου Μυκόνου και τις εκδόσεις Στεφανίδη, με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη. Ξεφυλλίζω το κομψότατο τομίδιο και χαίρομαι την εκφραστική αμεσότητα και ωριμότητα του Κουσαθανά, η οποία συνταιριάζει την εικόνα της γιαγιάς στην κουζίνα με την αναβίωση του ιδιώματος των παιδικών του χρόνων σε μιαν αφήγηση που ξέρει πώς να αναδείξει τους οργανικούς δεσμούς της κοινότητας χωρίς να ξεπέσει στον στείρο λόγο της παραδοσιοκρατίας.
Ετσι, οι μακρόσυρτοι ρυθμοί του παρελθόντος μετατρέπονται σε ολοζώντανη γλωσσική, αλλά και γευστική πραγματικότητα, σ’ ένα κείμενο που σφύζει από ένταση ζωής και μας κερδίζει από την πρώτη στιγμή με τη φυσική χάρη και την πηγαία δροσιά του.
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Επτά, εφ. “Ελευθεροτυπία”, 5/9/2010